مطالبی راجع به چرم

Shirazart.blog.irدریافت

عنوان: چرم
حجم: 2.16 مگابایت

آموزش نقاشی روی پارچه

Shirazart.blog.ir

 

دریافت
مدت زمان: 6 دقیقه 29 ثانیه 

 

زهیر مراد ( zuhair murad) , طراح لباس

زهیر مراد ، طراح شناخته شده بیروتی است که طرفداران بسیاری را در جهان دارد. او پس از اتمام تحصیلات دبیرستان خود در بیروت به فرانسه رفت و در رشته طراحی لباس تحصیل کرد .در سال ۱۹۹۵ زهیر مراد توانست فروشگاه های برند خود را در بیروت راه اندازی کند. تیلور سوییفت ، جنیفر لوپز، شکیرا، کریستینا آگولرا ، کتی پری ، کری آندر وود و همچنین پرنسس عربستان صعودی نیز از طرفداران پروپاقرص آثار مراد هستند.

Shirazart.blog.ir

لوگو برند شما نیست .هویتتان هم نیست.

لوگو برند شما نیست .هویتتان هم نیست .طراحی لوگو ، طراحی هویت و برند سازی هر کدام وظیفه ای بر عهده دارند که همگی در کنار هم تصویری از تجارت یا محصول را در ذهن شکل می دهند .

برند چیست ؟ تاثیر عاطفی سازمانی که به عنوان یک کل واحد درک می شود .

هویت چیست؟ جنبه های تصویری ‌که بخشی از کل برند را تشکیل می دهد .

لوگو چیست؟ آنچه که از طریق نشانه یا آیکون ، تجارتی را به ساده ترین شکل می شناساند .

چطوری سایز خود را برای خرید کفش و صندل ها بهتر تشخیص بدهید؟

تعیین سایز پا 

روی برگه سفید بایستید ، نوک پا و پشت پایتان را خطی بکشید و فاصله دو خط را اندازه بگیرید.

 23-23.5 سانت= سایز 37

24-24.5 سانت= سایز 38

25-25.5سانت= سایز 39

26-26.5سانت= سایز40

سعی کنید این کار را با دقت انجام دهید زیرا همانطور که ملاحظه می کنید اختلاف هر سایز پا یک سانت می باشد .

جالب است بدانید اگر نخواستید کفشی که میخواهید بخرید را برای امتحان به پا کنید کف پا برابر است با از آرنج دست تا مچ دست.

طراحی لباس دوره صفویه ، طراح، زهرا جوکار

ساناز باقرالعلوم یزدانی، تصویر ساز

ساناز باقرالعلوم یزدانی ، متولد ۱۳۶۸ و دانشجوی فوق لیسانس تصویر سازی دانشگاه Scad آمریکاست.او که فارغ التحصیل رشته طراحی لباس و پارچه دانشگاه الزهرا نیز هست ، چند سالی می شود که به صورت حرفه ای به تصویر گری برای کودک و نوجوان می پردازد .ساناز تصویر گر و طراح مجلات: ماهک، تیزهوشان،نیمکت شاگردها در ایران و کتاب کودک( روز بخیر همگی- امریکا)بوده است. همچنین در سال ۲۰۱۴ درAdobe design achievement awards به دور نیمه نهایی در بخش اثر برگزیده رسید.

                                                    Shirazart.blog.ir

منابع پیشنهادی دانشگاه هنر و الازهرا جهت کارشناسی ارشد طراحی لباس

دریافت
عنوان: منابع پیشنهادی دانشگاه هنر و الزهرا برای رشته کارشناسی ارشد طراحی لباس
حجم: 87.4 کیلوبایت

پوشاک مردان پارسی

بطور کلی لباس پارسیان عبارت بود از یک بالا پوش شبیه شنل ، یک دامن پرچین که بالا پوش و دامن در محل کمر دارای یک کمر بند چرمی بوده است .

بالاپوش : 

بالا پوش پوششی مانند شنل است در بعضی ها جلوی آن باز و بعضی بسته است . بالا پوش جلو بسته که از سر پوشیده می شده دارای یقه ایست که از نقطه چال گردن دور گردن قرار می گیرد .

بلندی بالاپوش به اندازه بالاتنه است .و در محل کمر ختم می شود در این قسمت کمر به شکل لیفه تمام چینهای پشت بالاپوش جلو باز روی چال گردن بوسیله دکمه ای بهم وصل می شود .

دامن پارسیان بر دو نوع است : نوع اول یک راسته چین و دومی دارای دوراسته چین .

۱) دامن راسته چین در جلوی دامن دارای چینهایی است که از دو طرف چپ و راست به صورت منحنی هایی افتاده و به پشت دامن می رود .دو سر این چینهای جلو به پهلوی دامن دوخته شده است . دامن در کمر دارای حاشیه یا لیفه کمر می باشد .

۲) دامن دو راسته چین از پهلوها و پشت مانند دامن یک راسته چین است .ولی در جلو بجای یک راسته چین دارای دو راسته چین است که از یکدیگر به وسیله ی یک پارچه یا چین های افقی به بلندی دامن فاصله دارند . در مواقعیکه دامن و بالاپوش بر تن می باشد ، کمر لیفه این دو بر روی هم منطبق است.و هر یک جداگانه بوسیله بند لیف محکم شده اند .روی هر دو یک کمر بند چرمی ( به منظور نگهداری سلاح) بسته می شده است.پارسیان لباس خود را از پارچه های نقش و نگاردار با رنگهای گیرا و پر شکوه تهیه می کرده اند .

کلاه پارسیان: 

کلاه پارسی از جنس نمد بوده است .( مگر کلاه های جنگی که از آهن و مفرغ ساخته می شده است) .

کفش پارسی:

یک نوع کفش است که از لحاظ شکل خیلی ساده می باشد و چون جوراب به پا کشیده می شود و به نظر می رسد که برای دوخته شدن درز را از راه پشت پاشنه و رویه کفش می دادند .دور دهانه کفش پادشاهان هخامنشی و ماد زرکوب بوده است .

نوع دیگر کفش در زیر خود تخت اضافه نداشته و پاشنه از بیرون ندارد و مانند کفش مادی ( نوع اول) پاشنه آن از داخل کار گذاشته شده است زبانه بلندی در جلو در زیر محل بند کفش دارد که بوسیله سه بند و گل چرمی که از سوراخهای مقابل خود رد می شوند رو به کفش بر روی هم جمع جمع می شود .کفشها اغلب به رنگهای زرد حنایی و ارعوانی تهیه می شده است.

پوشاک زنان پارسی : 

اصولا لباس زنان این دوره ممکن است که اختلافی با لباس مردانشان نداشته ، یا لباس مردان با اندکی اختلاف مورد استفاده زنان نیز قرار می گرفته است و فقط اختلافی که دارد تزئینات پیش سینه و شکل آن است.

کفشهایشان نیز همان است که مردان پارسی به پا می کردند .

در چند مورد لباس زنان بومی عبارت بود از پوششی ساده بلند یا دارای راسته چین و آستین کوتاه که در پائین دامن از زانو به پایین شرابه هایی تا مچ می رسیده ، بر تن می کرده اند .

نوع دیگر پوشش چادری بوده مستطیل که بر سر می افکندند در زیر آن یک پیراهن دامن بلند ، در زیر این پیراهن پیراهنی بلندتر که تا مچ می رسیده بر تن می کرده اند.

نوع۱) : پوشش ساده راسته چین دار و آستین کوتاه ، دامن از زانو به پایین ، شرابه هایی تا مچ پا آویزان است .

نوع ۲) : چادر مستطیلی که بر سر می انداخته اند و در زیر آن یک پیراهن دامن بلند و در زیر این پیراهن یک پیراهن دیگر بلندتر که تا مچ پا می رسید بر تن می کردند.

پوشاک جنگی پارسی : 

پوشاک جنگی پارسیان و پوشاک جنگی هخامنشیان بدین شکل بوده و از سلاح هایی شامل ( تیر ، سپر، شمشیر، قمه، زره، جوشن و کلاه خود با پر استفاده می کرده اند.

اولین چرخ خیاطی چه زمانی به ایران آورده شد ؟

اولین چرخ خیاطی که به ایران آورده شد در دوره قاجار توسط مظفرالدین شاه از فرنگ آورده شد.

شغل خیاطی از پیشه های قدیمی در تهران و روزگار قاجار بود که تعداد بسیاری از افراد به این پیشه روی آورده بودند. خیاط به کسانی گفته می شد که در کار دوخت و دوز البسه  زنانه و مردانه دست داشتند و در دارالخلافه به سه صورت انجام می شد : 

۱- دوزندگان رسمی که دکان و تشکیلاتی داشتند و لباس ها را طبق الگو می دوختند و مشتریان آن اعیان ، اشراف ، رجال، پسر حاجی ها و فکلی نماها بودند . 

۲) خیاطان بازاری که محل شان در بازار دوخته فروشی ها ( سرای امیر) بود که البسه بازی تهیه می کردند و در اختیار مردم می گذاشتند. این لباس ها به نسبت ارزان تر بود و هر کسی به بازار می رفت ، هر لباسی را که اندازه اش بود با قیمت نا چیزی می خرید .

۳) زن های خانه دار که خیاطی بلد بودند و برای اهل خانه خود لباس می دوختند ، اضافه وقتشان را به دوختن لباسهای اشخاص غریبه اختصاص می دادند .در هر صورت خیاطی ، کاری سخت به شمار می آمد که در قبال کار زیاد ، دستمزد اندکی دریافت می شد و در آن ایام کمتر خیاطی را می شد پیدا کرد که دارای قیافه ای بشاش باشد .چه کسی که با چرخ کار می کرد و چه آنکه چرخی نداشت .

خیاطان به تلافی اجرت کم شان ، حیله های مختلفی را به کار می بردند از آن جمله که عده ای از آنها ابتدا پارچه مشتری را قیچی می زدند و آن هنگام هر چقدر که زورشان می رسید اجرتش را دریافت می کردند و مشتری را گیر می انداختند و یکی دیگر آنکه از مشتری پارچه زیادی مانند یک توپ پارچه می خواستند که با این کار از پارچه های مردم سرقت می کردند . گر چه اولین چرخ خیاطی در ایران توسط مظفرالدین شاه از سفر فرنگ آورده شد اما سالها طول کشید تا این اختراع جدید جای دوخت و دوز به روش سنتی را گرفت و فراگیر شد .

" بارتلمی تیمونیه" فرانسوی را اولین کسی می دانند که در سال 1830 چرخ خیاطی را اختراع کرد. در آن زمان دوزندگان هموطن او که خیال می کردند با این اختراع جدید کار و کاسبی آنها کساد خواهد شد شبانه به خانه او ریخته و اختراع او را آتش زدند .اما ایده ساخت ماشین دوزندگی چیزی نبود که از ذهن ها برود .

سالها بعد در 1845 میلادی بار دیگر ماشین های دوخت و دوز این بار در آمریکا توسط دو مخترع با نام " آیزاک سینگر" و " الیاس هاو " که هر یک مدعی بود زودتر به این اختراع رسیده است به ثبت رسید ؛ این بار چرخ خیاطی که شبیه مدل های امروزی بود به سرعت همه گیر و در همه جای جهان به کار گرفته شد.

با این حال ورود چرخ خیاطی به ایران که سرعت و کیفیت کار خیاطی را چند برابر می کرد تا زمان مظفرالدین شاه و سفر او به فرنگ صورت نگرفت ؛ حتی پس از اینکه شاه این اختراع فرنگی را به همراه یک خیاط قفقازی به تهران اورد تا لباس درباریان توسط آن دوخته شود هم مردم با این باور که پارچه با چرخ خیاطی جویده می شود و دوام آن کم می شود ، چندان استقبالی از آن نکردند اما سهولت و سرعت باعث شد چرخ خیاطی جای خود را در زندگی ایرانی باز کند تا آنجا که به یکی از وسایل منزل و اقلام جهیزیه دختران دم بخت تبدیل شد . تهرانی ها در ابتدا نسبت به این ابزار فرنگی روی خوش نشان ندادند چرا که بر این باور بودند این وسیله ساخت فرنگستان است و دوختن لباس با آن جایز نیست و پارچه نجس می شود و اینکه دندانه های چرخ خیاطی باعث جویده و بی دوام شدن پارچه می شود .

چرخ خیاطی های گلدفینگر شامل دو دسته بودند .نخست مشتریانی که باهوش بوده و به راحتی کار با چرخ را یاد می گرفتند و مشتاقانه چرخ خیاطی را می خریدند و عده ای نیز افراد بی استعداد و بی حوصله ای بودند که نیمه کاره آموزش را رها می کردند و سراغ همان نخ و سوزن می رفتند . بعد از گذشت چند سال، به تدریج چرخ خیاطی توانست در میان وسائل منزل جای خود را پیدا کند و زن ها به دلیل خودنمایی و چشم و هم چشمی از عمده ترین خریداران این وسیله بودند که کنار اتاق مهمانخانه چرخ را روی میزی قرار می دادند و رویش را با رو چرخی می پوشاندند و به دیگران فخر می فروختند .

بعد از مدتی نیز از وسایل پر اسم و آوازه جهزیه دختران شد تا آنجا که برای فرستادن جهیزیه به خانه شوهر ، چرخ خیاطی در طبقه دوم و پشت سر آیینه و چراغ قرار می گرفت .دسته دوم خریداران این ابزار فرنگی ، مردان خیاط بودند .اما در اوایل کارشان مشتریان برای لباسهای دوخته شده با چرخ ، نسبت به لباسهایی که با نخ و سوزن دوخته می شد مزد کمتری می پرداختند چرا که اعتقادشان بر این بود که دوختن لباس با چرخ نصف روز تمام می شود و در نتیجه خیاط باید پول کمتری دریافت کند.