تصویر سازی با خطوط منحنی

منابع پیشنهادی دانشگاه هنر و الازهرا جهت کارشناسی ارشد طراحی لباس

دریافت
عنوان: منابع پیشنهادی دانشگاه هنر و الزهرا برای رشته کارشناسی ارشد طراحی لباس
حجم: 87.4 کیلوبایت

پوشاک مردان پارسی

بطور کلی لباس پارسیان عبارت بود از یک بالا پوش شبیه شنل ، یک دامن پرچین که بالا پوش و دامن در محل کمر دارای یک کمر بند چرمی بوده است .

بالاپوش : 

بالا پوش پوششی مانند شنل است در بعضی ها جلوی آن باز و بعضی بسته است . بالا پوش جلو بسته که از سر پوشیده می شده دارای یقه ایست که از نقطه چال گردن دور گردن قرار می گیرد .

بلندی بالاپوش به اندازه بالاتنه است .و در محل کمر ختم می شود در این قسمت کمر به شکل لیفه تمام چینهای پشت بالاپوش جلو باز روی چال گردن بوسیله دکمه ای بهم وصل می شود .

دامن پارسیان بر دو نوع است : نوع اول یک راسته چین و دومی دارای دوراسته چین .

۱) دامن راسته چین در جلوی دامن دارای چینهایی است که از دو طرف چپ و راست به صورت منحنی هایی افتاده و به پشت دامن می رود .دو سر این چینهای جلو به پهلوی دامن دوخته شده است . دامن در کمر دارای حاشیه یا لیفه کمر می باشد .

۲) دامن دو راسته چین از پهلوها و پشت مانند دامن یک راسته چین است .ولی در جلو بجای یک راسته چین دارای دو راسته چین است که از یکدیگر به وسیله ی یک پارچه یا چین های افقی به بلندی دامن فاصله دارند . در مواقعیکه دامن و بالاپوش بر تن می باشد ، کمر لیفه این دو بر روی هم منطبق است.و هر یک جداگانه بوسیله بند لیف محکم شده اند .روی هر دو یک کمر بند چرمی ( به منظور نگهداری سلاح) بسته می شده است.پارسیان لباس خود را از پارچه های نقش و نگاردار با رنگهای گیرا و پر شکوه تهیه می کرده اند .

کلاه پارسیان: 

کلاه پارسی از جنس نمد بوده است .( مگر کلاه های جنگی که از آهن و مفرغ ساخته می شده است) .

کفش پارسی:

یک نوع کفش است که از لحاظ شکل خیلی ساده می باشد و چون جوراب به پا کشیده می شود و به نظر می رسد که برای دوخته شدن درز را از راه پشت پاشنه و رویه کفش می دادند .دور دهانه کفش پادشاهان هخامنشی و ماد زرکوب بوده است .

نوع دیگر کفش در زیر خود تخت اضافه نداشته و پاشنه از بیرون ندارد و مانند کفش مادی ( نوع اول) پاشنه آن از داخل کار گذاشته شده است زبانه بلندی در جلو در زیر محل بند کفش دارد که بوسیله سه بند و گل چرمی که از سوراخهای مقابل خود رد می شوند رو به کفش بر روی هم جمع جمع می شود .کفشها اغلب به رنگهای زرد حنایی و ارعوانی تهیه می شده است.

پوشاک زنان پارسی : 

اصولا لباس زنان این دوره ممکن است که اختلافی با لباس مردانشان نداشته ، یا لباس مردان با اندکی اختلاف مورد استفاده زنان نیز قرار می گرفته است و فقط اختلافی که دارد تزئینات پیش سینه و شکل آن است.

کفشهایشان نیز همان است که مردان پارسی به پا می کردند .

در چند مورد لباس زنان بومی عبارت بود از پوششی ساده بلند یا دارای راسته چین و آستین کوتاه که در پائین دامن از زانو به پایین شرابه هایی تا مچ می رسیده ، بر تن می کرده اند .

نوع دیگر پوشش چادری بوده مستطیل که بر سر می افکندند در زیر آن یک پیراهن دامن بلند ، در زیر این پیراهن پیراهنی بلندتر که تا مچ می رسیده بر تن می کرده اند.

نوع۱) : پوشش ساده راسته چین دار و آستین کوتاه ، دامن از زانو به پایین ، شرابه هایی تا مچ پا آویزان است .

نوع ۲) : چادر مستطیلی که بر سر می انداخته اند و در زیر آن یک پیراهن دامن بلند و در زیر این پیراهن یک پیراهن دیگر بلندتر که تا مچ پا می رسید بر تن می کردند.

پوشاک جنگی پارسی : 

پوشاک جنگی پارسیان و پوشاک جنگی هخامنشیان بدین شکل بوده و از سلاح هایی شامل ( تیر ، سپر، شمشیر، قمه، زره، جوشن و کلاه خود با پر استفاده می کرده اند.

لباسهای ایرانی در چندین دوره، ( صفویه، ساسانیان، تیموری، زندیه و ماد.)

نخستین ابزار ریسندگی در کجا و چگونه بدست آمد؟

نخستین ابزار ریسندگی در نزدیکی بهشهر در غار کمربند پیدا شده است که مربوط به ۷۰۰۰ سال پیش از میلاد مسیح است‌ . در ناحیه سه گابی کردستان از درون تابوتهای سفالین محتوی اجساد کودکان شواهد باستان شناختی درباره ی منسوجات مربوط به هزاره ی پنجم پیش از میلاد بدست آمده است.در تپه سیلک ، آینه ای پیدا شده است که رشته هایی از کتان روی آن دیده می شود . همچنین در کهن ترین بخش شهر شوش ، سوزنی سوراخ دار یافت شده است. افزون بر آن دو سر نیزه پیدا شده که از نقوش پارچه هایی پوشیده شده بودند که متعلق به ۳۵۰۰ تا ۳۰۰۰ پیش از میلاد هستند .شاید جالب باشد که اسکندر مقدونی هنگامی که ایران را فتح کرده بود ، لباس ایرانی می پوشید .

کت و شلوار 

ایرانیان نخستین کسانی بودند که کت آستین دار و شلوار می پوشیدند ، مردمان دیگر تمدن ها چون آشوریان ، بابلیان و یونانیان شلوار نمی پوشیدند ، و حتی یونانیان به ایرانیان به دلیل پوشیدن شلوار کنایه می زدند تا جایی که اسکندر علی رغم پوشیدن لباس ایرانی ، از پوشیدن شلوار امتناع کرد. علاوه بر نقش و نگارهای بدست آمده ، در آثار تاریخ نگاران یونانی چون هرودوت هم این نو آوری ایرانیان بازتاب یافته است.

در زمان اشکانیان شلوار و بالاپوش های استین دار به تن پوش مرسوم در سر تا سر خاور نزدیک تبدیل شد . که نمونه هایی از شلوار و پیراهن این دوره را می توان در تندیس فلزی سردار اشکانی در موزه ایران باستان دید.

در دوره ی ساسانیان کت کوتاه جلوبازی استفاده می شد که بلندای آن تا زیر سینه می رسید و آستین های بلندی داشت و با دکمه ی دایره ای شکل در جلوی سینه بسته می شد ‌‌.گرداگرد پایین و یقه هم به نوارهای زیبایی مزین بوده است .این نوع کت ، در نقوش طاق بستان و بشقاب های نقره ای این دوره ثبت شده است .ایرانیان تا پیش از اسلام عموما از نوعی شلوار تنگ و چسبان چرمی استفاده می کردند ، که برای سوار کاری مناسب بود .پس از اسلام این نوع شلوارها به شلوارهای امروزی کردی شبیه تر شد و بالاپوش نیز جایگزین قبا شد .بنا به روایتی کت و شلوار به شکل امروزی در ایران از دوره ی صفویه رواج یافت و به خصوص پس از انقلاب مشروطه با گسترش سفر ها به اروپا ، کت و شلوار در میان مردان ایرانی مورد استقبال واقع شد.

واژه شلوار 

واژه شلوار در اصل شروال بوده است که اعراب آن را سروال گفته و جمع آن را سراویل گویند .در آذری ، لری و کردی نیز شروال گفته می شود .در زبان مجاری آن را شلواری ( schalwary) و در لاتین آن را سارابارا (sarabara) گویند .در انگلیسی واژه pajama از دو واژه فارسی " پا" و " جامه" ساخته شده است .در پارسی پهلوی ، بدان شلوار گفته می شده است.

پوشش زنان در ایران باستان

بر نقوش سنگی که در ارگیلی ترکیه یافت شده است .زنی ایرانی با چادر سوار بر اسب نشان داده شده است .( ترکیه در آن دوران بخشی از ایران بوده است .) حتی از زیر برف های منطقه پازیریک روسیه ( که از آن دوران بخشی از ایران بوده است ) ، سرپوش های پارچه ای زنان هخامنشی پیدا شده است .در یکی از مهرهای سنگی هخامنشی که امروزه در موزه لوور نگهداری می شود ، یک شاهزاده هخامنشی به همراه همنشینان زنش ( ندیمه هایش) دیده می شود ، که شاهزاده چادر و همنشینان سر پوش دارند .

 

اولین چرخ خیاطی چه زمانی به ایران آورده شد ؟

اولین چرخ خیاطی که به ایران آورده شد در دوره قاجار توسط مظفرالدین شاه از فرنگ آورده شد.

شغل خیاطی از پیشه های قدیمی در تهران و روزگار قاجار بود که تعداد بسیاری از افراد به این پیشه روی آورده بودند. خیاط به کسانی گفته می شد که در کار دوخت و دوز البسه  زنانه و مردانه دست داشتند و در دارالخلافه به سه صورت انجام می شد : 

۱- دوزندگان رسمی که دکان و تشکیلاتی داشتند و لباس ها را طبق الگو می دوختند و مشتریان آن اعیان ، اشراف ، رجال، پسر حاجی ها و فکلی نماها بودند . 

۲) خیاطان بازاری که محل شان در بازار دوخته فروشی ها ( سرای امیر) بود که البسه بازی تهیه می کردند و در اختیار مردم می گذاشتند. این لباس ها به نسبت ارزان تر بود و هر کسی به بازار می رفت ، هر لباسی را که اندازه اش بود با قیمت نا چیزی می خرید .

۳) زن های خانه دار که خیاطی بلد بودند و برای اهل خانه خود لباس می دوختند ، اضافه وقتشان را به دوختن لباسهای اشخاص غریبه اختصاص می دادند .در هر صورت خیاطی ، کاری سخت به شمار می آمد که در قبال کار زیاد ، دستمزد اندکی دریافت می شد و در آن ایام کمتر خیاطی را می شد پیدا کرد که دارای قیافه ای بشاش باشد .چه کسی که با چرخ کار می کرد و چه آنکه چرخی نداشت .

خیاطان به تلافی اجرت کم شان ، حیله های مختلفی را به کار می بردند از آن جمله که عده ای از آنها ابتدا پارچه مشتری را قیچی می زدند و آن هنگام هر چقدر که زورشان می رسید اجرتش را دریافت می کردند و مشتری را گیر می انداختند و یکی دیگر آنکه از مشتری پارچه زیادی مانند یک توپ پارچه می خواستند که با این کار از پارچه های مردم سرقت می کردند . گر چه اولین چرخ خیاطی در ایران توسط مظفرالدین شاه از سفر فرنگ آورده شد اما سالها طول کشید تا این اختراع جدید جای دوخت و دوز به روش سنتی را گرفت و فراگیر شد .

" بارتلمی تیمونیه" فرانسوی را اولین کسی می دانند که در سال 1830 چرخ خیاطی را اختراع کرد. در آن زمان دوزندگان هموطن او که خیال می کردند با این اختراع جدید کار و کاسبی آنها کساد خواهد شد شبانه به خانه او ریخته و اختراع او را آتش زدند .اما ایده ساخت ماشین دوزندگی چیزی نبود که از ذهن ها برود .

سالها بعد در 1845 میلادی بار دیگر ماشین های دوخت و دوز این بار در آمریکا توسط دو مخترع با نام " آیزاک سینگر" و " الیاس هاو " که هر یک مدعی بود زودتر به این اختراع رسیده است به ثبت رسید ؛ این بار چرخ خیاطی که شبیه مدل های امروزی بود به سرعت همه گیر و در همه جای جهان به کار گرفته شد.

با این حال ورود چرخ خیاطی به ایران که سرعت و کیفیت کار خیاطی را چند برابر می کرد تا زمان مظفرالدین شاه و سفر او به فرنگ صورت نگرفت ؛ حتی پس از اینکه شاه این اختراع فرنگی را به همراه یک خیاط قفقازی به تهران اورد تا لباس درباریان توسط آن دوخته شود هم مردم با این باور که پارچه با چرخ خیاطی جویده می شود و دوام آن کم می شود ، چندان استقبالی از آن نکردند اما سهولت و سرعت باعث شد چرخ خیاطی جای خود را در زندگی ایرانی باز کند تا آنجا که به یکی از وسایل منزل و اقلام جهیزیه دختران دم بخت تبدیل شد . تهرانی ها در ابتدا نسبت به این ابزار فرنگی روی خوش نشان ندادند چرا که بر این باور بودند این وسیله ساخت فرنگستان است و دوختن لباس با آن جایز نیست و پارچه نجس می شود و اینکه دندانه های چرخ خیاطی باعث جویده و بی دوام شدن پارچه می شود .

چرخ خیاطی های گلدفینگر شامل دو دسته بودند .نخست مشتریانی که باهوش بوده و به راحتی کار با چرخ را یاد می گرفتند و مشتاقانه چرخ خیاطی را می خریدند و عده ای نیز افراد بی استعداد و بی حوصله ای بودند که نیمه کاره آموزش را رها می کردند و سراغ همان نخ و سوزن می رفتند . بعد از گذشت چند سال، به تدریج چرخ خیاطی توانست در میان وسائل منزل جای خود را پیدا کند و زن ها به دلیل خودنمایی و چشم و هم چشمی از عمده ترین خریداران این وسیله بودند که کنار اتاق مهمانخانه چرخ را روی میزی قرار می دادند و رویش را با رو چرخی می پوشاندند و به دیگران فخر می فروختند .

بعد از مدتی نیز از وسایل پر اسم و آوازه جهزیه دختران شد تا آنجا که برای فرستادن جهیزیه به خانه شوهر ، چرخ خیاطی در طبقه دوم و پشت سر آیینه و چراغ قرار می گرفت .دسته دوم خریداران این ابزار فرنگی ، مردان خیاط بودند .اما در اوایل کارشان مشتریان برای لباسهای دوخته شده با چرخ ، نسبت به لباسهایی که با نخ و سوزن دوخته می شد مزد کمتری می پرداختند چرا که اعتقادشان بر این بود که دوختن لباس با چرخ نصف روز تمام می شود و در نتیجه خیاط باید پول کمتری دریافت کند.

خاصیت ‌دکمه های فلزی" میخ پرچ" در شلوارهای لی

۹ کتابی که برای ورود به صنعت مد باید خواند

برای آغاز کار حرفه ای در صنعت مد ، بهتر است از تجربیات و نظرات کارشناسان این عرصه استفاده کرد.

دانلود کتاب طراحی لباس

مد یکی از پر طرفدارترین و دشوارترین صنایع برای کار کردن است ، از طراحی گرفته تا ویرایش ، روابط عمومی و فراتر از آن .اما قبل از اینکه وارد این کار شوید بهتر است فوت و فن های کار را از کارشناسان آن یاد بگیرید .در اینجا ۹ کتاب که شما را برای ورود به دنیای مد مطلع و آماده می کند معرفی شده است.

۱ ) نشان خود را به جا گذار

                                                            Leave your mark - aliza licht

آلیزا لیخت زن پشت پرده اکانت معروف توییتر DKNYPRgirl و مدیر ارتباطات مد جهانی دونا کاران ، طراح مد آمریکایی ، در مورد ابتدای فعالیت خود در صنعت مد می گوید و راهنمایی هایی در مورد اینکه چگونه با ساختن برند شخصی ، نام خود را از دیگران جدا کنید ارائه می دهد.

۲) اگر باید گریه کنی برو بیرون 

                                   If you have to cry go outside - kelly cutrone

کلی کوترون ، نویسنده و روزنامه نگار مد، در مورد تجربه خود در صنعت مد می نویسد .کوترون فراز و نشیب های کار کردن در دنیای مد را زیر ذره بین برده و در مورد کارهایی که باید انجام دهید تا در این صنعت باقی بمانید مشاوره هایی ارائه می دهد.

۳) وبلاگ نویسی ، مسیر تو برای ردیف اول شوی لباس 

           Fashion 2.0: biogging your way to the front row- yuli ziv

چه کسی می گوید وبلاگ نویسی نمی تواند یک شغل باشد ؟ یولی زیو وبلاگ نویس بنیانگذار سبک پیوستگی ، در کتاب خود در مورد اینکه چگونه می توان یک وبلاگ موفق مد را ایجاد و حفظ کرد ، نوشته است.

۴) دی، وی 

                                                                           D.V.- diana vreeland

دیانا ریلند سر دبیر سابق سایت بازار ، در مورد زندگی خود و اینکه چگونه عشق او به مد ، این صنعت را برای پنجاه سال تحت تاثیر قرار داد، نوشته است.

۵) دختر رئیس

                                                                Girlboss- sophia amoruso

سوفیا آموروسو در کتاب خود در مورد معنی یک دختر رئیس واقعی و اینکه چگونه در حالی که با خود صادق می مانید ، می توانید موفق باشید ، نوشته است.

۶) پایان فشن : چگونه بازاریابی تجارت پوشاک را برای همیشه تغییر داد

The end of fashion: how marketing changed the clithing business forever teri agins

تری آگینز خبر نگار وال استریپ ژورنال به کنکاش در کسب و کار پشت صنعت مد پرداخته و می گوید که چگونه طراحان در میان حجم ارتباط با تولید ، خرده فروشی ، صدور مجوز و تامین مالی قرار گرفته اند .

۷) راهنمای نجات طراح لباس : تجارت مد خود را راه اندازی و اداره کن 

The fashion designer survival guide: start and run your own fashion business- mary gehlhar

این کتاب برای هر کسی که علاقه به طراحی داشته باشد مفید است .با مقدمه ای از طراح مد ، دایان فون فورستنبرگ ، نویسنده یک راهنمای پیچیده در مورد چگونگی تبدیل شدن به طراح بزرگ آینده ارائه می دهد.

۸) نفوذ

                                         Influence - mary-kate and ashley olsen

از هنر پیشه های زن تا طراحان مد ، مری کیت و اشلی اولسن چشم انداز خود از صنعت مد و کسانی که آنها را تحت تاثیر قرار داده اند ، ارائه می دهند .این کتاب شامل مصاحبه با بزرگان صنعت مد مانند کارل لاگرفلد ، دایان فون فورستنبرگ و جان گالیانو است.

۹) کتاب فشن 

                                      The fashion book - the editors of phaidon

این کتاب را می توان دایره المعارف نهایی مد دانست .سر دبیران انتشارات فیدن ، یک راهنمای مصور کامل از همه جزئیات دنیای مد ، از مدل ها گرفته تا طراحان را ارائه کرده اند .این کتاب یک مرجع کامل برای همه علاقه مندان دنیای مد است.

طرح گلبرگ کریستین دیور" New look"

 در تاریخ فشن فوریه 1947 نقطه عطفی به حساب می آید .دو سال که جنگ جهانی دوم پایان یافته بود .تاثیری که جنگ روی ظاهر افراد داشت ظاهری نرینه و سرد بود .استفاده کم از پارچه ، رنگهای خاکستری که هر لحظه یونیفرم نظامیان را تداعی می کرد.لباس های زنان عاری از هر گونه عنصر زنانه بود. دامن های بلند و تخت ، بالا پوش های محافظه کارانه 

بنابراین زنان نیاز شدید به تغییر ظاهرشان داشتند .کریستین دیور به خوبی این را درک کرد.بنابراین با ارائه " طرح گلبرگ" پایانی جسورانه بر این ظاهر قدیمی گذاشت و بدین ترتیب هوای تازه ای را به دنیای فشن بی رمق آن روزها بخشید .به همین دلیل بعدها نام مجموعه اش به " New look"  معروف شد .

اولین " New look"  معروفترین کالکشن دیور بود.لباسهای این مجموعه: دارای کرست و دامن های بزرگ که کمر باریکی داشتند بود ( که این باعث می شد مانند گلبرگ دیده شوند ) دامن ها از آنچه در آن سالها متداول بود بلندتر و پلیسه بودند و با کلاهی در گوشه سر بعضا با گردنبندی که سفت بسته می شد همراه بود.دیور همان گونه که خود می گوید لباس هایش را بر اساس قوص های اندام زنانه بنا ‌کرد ." New look" بر خلاف لباس های دهه های پیشین در مصرف پارچه صرفه جویی نمی کرد و عناصر زنانه را به نحوی استادانه و فرانسوی بارزتر نشان می داد.

این مجموعه از روی گل رز که گل مورد علاقه دیور بود الهام گرفته شده بود .این نوع لباس خیلی زود عالم گیر شد و مشاهیر زیادی لباسهای دست دوز دیور را با افتخار بر تن کردند .

در ادامه چند نمونه از این کار را می بینیم.

.

کفش chopine

کفش chopine متعلق به زنان طبقه مرفه جامعه در ایتالیا و اسپانیا در قرن شانزدهم است. در ایتالیا این چوپاین هااز چوب تهیه می شد و در زیر لباسهای بلند زنان از نظرها پنهان می ماند ، در حالیکه در اسپانیا این کفش ها را از چوب پنبه تهیه می کردند و آنرا تزئین می کردند و کاملا به چشم می آمد و زیر لباس پنهان نبود .(ایتالیا قرن شانزدهم )کفش دوم صندل های حمام ترکی به نام نعلین است که در تمام دوران عثمانی توسط زنان در حمام های عمومی پوشیده می شد .کف کفش از سطح زمین فاصله دارد تا با سطح گرم حمام تماس نداشته باشد .( ترکیه دوران عثمانی قرن نوزدهم)