نقاشی قهوه خانه پدیده ای نو ظهور در تاریخ نقاشی ایرانی بود که همراه با حفظ تمامی ارزشهای منطقی هنر مذهبی و سنتی ایران ، به ضرورت نیاز و خواست مردم و به پاس احترام به باورهای مردم متولد شد .
نقاشی قهوه خانه نوعی نقاشی روایی رنگ روغنی با مضمونهای رزمی، مذهبی و بزمی است که در دوران جنبش مشروطیت بر اساس سنتهای هنر مردمی و دینی و با اثر پذیری از نقاشی طبیعت گرایانه مرسوم آن زمان ، به دست هنرمندانی مکتب ندیده پدیدار شد ، خاستگاه و زمینه ساز این هنر نقاشی ، سنت کهن قصه خوانی و مرثیه سرائی و تعزیه خوانی در ایران بوده است و پیشینه اش به قرنها پیش از پدید آمدن قهوه خانه می رسد .
عباس بلوکی فر ( ۱۳۰۳، تفرش- ۱۳۸۸) نقاش قهوه خانه ای ایرانی و از صاحب نظران این هنر بود. وی از نوجوانی به نقاشی قهوه خانه ای روی آورد و آنرا به کمال رساند .وی تابلوهایش را با اشعاری از خود زینت می داد و سبب قدرت قلم و توانایی به کارگیری رنگ در پرده هایش مورد تحسین بود.
مضمون نقاشی های این نقاش بیشتر برگزیده از حماسه های مذهبی است .قلم او، شیوه هنری و ریزه کاریهای ویژه دو استادش ، قوللر و مدبر را می نماید . در ساخت و پرداخت و ترکیب بندی و آمیزه رنگها ، از هر دو استاد مایه هایی گرفته است.
