سورئالیسم یعنی بیان احساس یا اندیشه ی خالص بطوری که هیچ گونه زمینه ی فکری قبلی یا وابستگی ذهنی یا تعقیب و هیچ گونه ملاحظه ی اخلاقی یا قواعد هنری ، ادبی و زیبا شناسی ، آن را بر انگیخته و متاثر نکرده باشد . اصطلاح سورئالیسم برای اولین بار در سال ۱۹۱۱ م توسط شاعر و نویسنده فرانسوی " آپولی نر" در مورد آثار مارک شاگال نقاش روسی مهاجر که در فرانسه اقامت داشت ، بکار برده شد .در این سبک زمان و مکان مفهوم واقعی خود را از دست دادند و احساسات هنرمند از بند سنت های قدیمی رهایی یافت و حالات مختلف ذهنی آدمی از قبیل رویا، کابوس، خواب و اوهام به تصادف ضمیر پنهان فرصت خود نمایی پیدا کرد.در تمام حالات فوق " عنصر خیال" به عنوان برجسته ترین عامل هنری مورد استفاده قرار می گیرد . هنرمندانی که پیرو این سبک بودند معتقدند که آثار خود را بر مبنای تداعی آزاد معانی و افکار و تصاویر و نوعی حالت خلسه و رویا بیان می کنند .در واقع سر چشمه این هنر ، عالم رویا است ." جدا کردن دنیای درون از دنیای بیرون" از مهم ترین ویژگی های این سبک به شمار می رود .