به نوشته ابن یمین ، ایرانیان باستان از پوست حیواناتی مانند گاومیش، گاو و گوسفند برای نوشتن بر روی آن استفاده می کردند .و ابن یمین در نوشته هایش بر نوشتن فرمان های داریوش بر روی چرم اشاره کرده است . بنا بر برخی روایات ، اوستا را بر دوازده هزار قطعه پوست گاو نوشته بودند .همچنین پوست نوشته هایی که در اورامان کردستان یافت شده و در موزه بریتانیا نگهداری می شود نشان دهنده استفاده از پوست برای نگارش در دوره اشکانیان است .نوشته های خواجه رشید الدین مربوط به دوران پس از حمله مغول ، نشان گر رونق تجارت چرم و پوست در ایران بوده است ، این اسناد گواه شهرت برخی شهرها مانند تبریز و شیراز در این دوره است . در دوره قاجار ، همدان مرکز مهم تولید نوعی چرم ، معروف به " چرم همدانی" بوده است که از پوست گوسفند تهیه می شد . در سال ۱۲۶۷ از جمله کارهایی که امیر کبیر به نمایشگاهی در لندن فرستاد ، پوست بود . به علاوه در این دوره صادرات پوست و چرم ، از اغلب شهر های ایران به روسیه و عثمانی و هند رونق بسیار داشت . علاوه بر همدان ، شههای تبریز و اصفهان نیز در تولید و صادرات چرم سهم به سزایی داشتند . اولین کارخانه چرم سازی ایران در سال ۱۳۰۸ شمسی در شهر تبریز بنا شد و پس از آن در همدان ، تهران و اصفهان نیز کارخانه هایی تاسیس شدند.در زیر اولین کارخانه چرم ایران ( تبریز) را میبینیم.