این کلاه به صورتی که در نگاره های تخت جمشید دیده می شود در میان خلقهای مختلف شاهنشاهی ایران اندکی متفاوت است.با این کلاه سر و صورت از آب و هوای بد مانند طوفان ، برف، شن و یا باران در امان بود .و برای پوشانیدن دهان و بینی از دو انتهای کلاه استفاده می شد .زنان نیز به هنگام قربانی و در مراسم آیینی از این نوع کلاه استفاده می کردند .تا نفس آنان با آتش در تماس مستقیم نباشد .
استرابون می گوید : " مقابل آتش، نگه می دارند و کلاهی نمدی بر سر دارند و گونه هایشان را می پوشاند ، آن کلاه آنقدر گشاد است که لبهایشان را می گیرد.
