** زبان دیوانی و مکاتبه ی شاهنشاهی ایران آرامی بوده است .
آرامی : از زبان های سامی = " زبان قومی که در شمال عربستان می زیسته اند "= در زمانی پیش از سده ی ۱۲ ق.م = به تدریج به شام _ بین النهرین و آسور و بابل راه یافته اند .
دبیران آرامی زبان ،ابتدا در دستگاههای اداری دولت آسور و پس از تاسیس دولت هخامنشی ،به خدمت پادشاهان این سلسله در آمدند. خطوطی که اغلب زبان های ایرانی بدان نوشته شده ،مقتبس از خط آرامی است .
از کتیبه ی داریوش در بیستون ،تحریری آرامی در دست است .
کلماتی که به آرامی در خطوط دیگر ایرانی دیده می شوند همان " هزوارش ها" هستند .
( تاریخ ادبیات ایران پیش از اسلام ،دکتر احمد تفضلی)
