رئالیسم و اکسپرسیونیسم در آمریکا
همانطور که پیشتر دیدیم شاخصه هنر بعد از جنگ جهانی ، در آمریکا و سایر نقاط جهان ، رویگردانی از مدرنیسم آبستره می باشد ." وبر" ( weber) ," هارتلی " (Hartley)، " جوزف" ( Joseph) ،" استلا" (Stella)، " بورچفایلد" (Burchfield)هنر آبستره را کنار می گذارند ." آرتور دوو" ( A. Dove)تنها هنرمندی است که به آبستره وفادار باقی می ماند .در جریان سالهای بیست ، انواع فرمهای متعدد فیگوراسیون رئالیستی و اکسپرسیونیستی بر حیات هنر آمریکا سایه می گسترانند.
" پرسیزیونیسم" (Precisionisme) حاصل تلفیق ذوق هنری - سنتی آمریکایی ها به نقاشی دقیق تصاویر و دغدغه خاطر آنها برای آفرینش هنری پردازش یافته و ملهم از کوبیسم ، اولین سبکی است که در این دوره در آمریکا متولد می شود .در میان هنرمندانی که در قالب این نهضت کار می کنند " چارلز دوموت " (Ch.Demuth)و " چارلز شیلر" ( Ch.sheeler) از همه برجسته تر و شناخته شده تر می باشند .چشم اندرزهای شهری و صنعتی موضوع اصلی و توجیهی تابلوهای " شیلر" هستند .از جمله دیگر اعضای این نهضت می توان به " نیل اسپینسر "(Niles Spencer)، " رالستون کر او فورد" (R.Crawford) ، و تا حدودی " ژرژیا اوکی فی" ( G.Okeefee) اشاره کرد.
" اوکی فی" را به خاطر کمپوزیسیون هایی که از نیویورک ترسیم می کند می توان تا حدودی در شمار اعضای این نهضت قرار داد ، ولی بعدها بادورسازی های بسیار آبستره و شاعرانه ای که از روی چشم اندازها مناطق غربی انجام می دهد ، قالب کار نهضت فاصله می گیرد.این دوره از هنر آمریکا را می توان دوره خودبازیابی ملی هنر آمریکا دانست ." موزه هنر مدرن نیویورک" ( Moma)که در سال ۱۹۲۹ ، گشایش می یابد در نظر دارد جای وسیعی را در اختیار آثار این دوره هنری آمریکا قرار دهد و همچنین " موزه ویتنی" ( Musee Whitney) که در سال ۱۹۳۱ افتتاح می شود کاملاً به هنر این دوره تعلق دارد .ویژگی استقلال در هنر آمریکا ، طی سالهای سی ، و در کنار دو گرایش " رئالیسم اجتماعی " ورژیونالیسم (regionalisme)نهادینه می شود .در گرایش اول با مشارکت هنرمندانی چون " پیتر بلوم" (P.Blume)، " بن شان" (B.Shahn)، " رژینالد مارش" (R.Marsh)و " جک لوین" ( J.Levine)، اندیشه " اشکان اسکول" (Ashcan School)، در قالب سبکی که در آن برتری با اکسپرسیونیسم می باشد ، دیده می شود .همچنین با حضور " ادوارد هاپر " (E.Hopper) و " چارلز بورفایلد) سبکی بسیار کلاسیک تر نیز در این گرایش شکل می گیرد .امروزه از " هاپر" ، شخصیت برتر در رئالیسم آمریکایی ، به عنوان یکی از بزرگترین نقاشان قرن بیستم یاد می کنند . در ترسیم صحنه هایی که او از شهر ها و روستاهای آمریکا نقاشی می کند ، هیچ هنرمندی با او برابری نمی کند .
در ورای صحنه های تابلوهای او احساسات عمیقی نهفته است که پرده ای از سردی ظاهری بر روی آن کشیده شده است .تابلوی (Nighthawks) ،در (۱۹۴۲) او از شهرت بالایی برخوردار است .
گرایش دوم یعنی " رژیونالیسم" بسیار به گرایش " رئالیسم اجتماعی " نزدیک می باشد و تنها به واسطه ویژگی " سادگی " و شهرستانی بودن آن است که از گرایش اول متمایز می شود ." توماس هارت- بنتن" ( Th.Hart Benton) و " گرانت وود" (G.Wood) نمایندگان اصلی این گرایش هستند .این سبک بسیار فیگوراتیو در میان مردم آمریکا بسیار محبوب بوده و همچنان نیز این ویژگی خود را حفظ کرده است .تابلوی " گوتیک آمریکا" ( ۱۹۳۰)، اثر " وود" 
سمبول اندیشه بوریتانیسم( پاکدینی) آمریکا، شاید مشهورترین تابلو در این کشور باشد .در اینجا باید بار دیگر به تمامی هنرمندان " رژیونالیست" بپردازیم که در تمام طول قرن چشم اندازهایی از غرب آمریکا ، و سرخپوستان آمریکایی مکزیک جدید نقاشی کرده اند .این هنرمندان که کاملاً به دست فراموشی سپرده شده بودند ، امروزه در آمریکا مورد تمجید و ستایش قرار گرفته اند .
در میان این هنرمندان ، " امیل بیسترام" ( E.Bisttram) , " باربارالاتام" (B.Lathom)،در قالب سبک اکسپرسیونیسم دقیق و رنگی کار می کنند ، و " بلد مانشن" (Blumenschein)، " ویکتور هایگیننز"(V.Higgins)، " اندرو دازبورگ" (A.Dasburg)، " میشمارد دیکسون" ( M.Dixon)،و " والتر آفر " از جمله هنرمندان دور نماساز می باشند .
به علاوه باید به این امر نیز توجه داشت که در آمریکای بحران زده سالهای سی ، بر اساس برنامه عظیم کمک رسانی به سازمان اداری " روز ولت" ( Roosevelt)، " پروژه ائتلاف با هنر " به تعداد تقریبی هزار هنرمند کار داده می شود و بدین ترتیب برخی از این هنرمندان به اعضای مهم " مدرسه نیویورک" بعد از جنگ جهانی دوم تبدیل می شوند .
