طراحی (drawing) در طراحی لباس

Shirazart.blog.ir 

*طراحی ( drawing) واژه ای است با معانی بسیار که ساده ترین معنای آن طرح ریزی و ترسیم است.طراحی شیوه ای از بیان و بازتاب ذهن خلاق انسان برای بیان معانی ،مفاهیم و ایجاد ارتباط با شیوه های مختلف است و این مهم از طریق واژه ها ( مانند شعر)، از راه صدا ( مانند موسیقی) ،و از طریق تصویر ( مانند طراحی ) صورت می پذیرد .شاعر ،پس از تسلط بر زبان ،برای بیان احساسات خود حتی قواعد دستوری را در هم می ریزد و ساختار جدیدی می آفریند ،طراح هم ،پس از فراگیری الفبای طراحی ،می تواند روش های تازه ای برای بیان مفاهیم خود ابداع کند .طراح،همانند شاعر ،با انتخاب شیوه ی مناسب و به کارگیری امکانات و مهارت خویش روش هنری و متناسب را پیش می گیرد با این تفاوت که اولا فهم یک اثر واضح و روش هنری برای مخاطبان بی شمار اثر هنری چندان دشوار نیست و نیازی به توضیح و ترجمه ندارد .دیگر آن که انسان پیش از پیدایش خط نوشتاری با استفاده از طرح و شکل با دیگر انسان ها ارتباط برقرار می کرد و سرانجام این که طراحی ساده‌ترین شکل توصیف است و دقیقا به همین علت است که اقوام بدوی و ابتدایی این شیوه را برای تامین نیازهای ارتباطی خود برگزیده اند.

طراحی در واقع گونه ای از بازنمایی تصویری یا نقش آفرینی است که عمدتا با تاکید بر عنصر خط شکل می گیرد .ممکن است ترسیم مقدماتی به منظور طراحی یا اثر هنری مستقلی باشد.کشیدن خط روی سطح ساده ترین نوع بیان به روش تصویری است که با طراحی عینیت می یابد و برای بیننده ملموس می شود .بنابراین ،خط ساده ترین عنصر در بیان تصویری و به ویژه در طراحی است .طراحی وسیله ای برای انتقال اندیشه و ایجاد ارتباط از طریق ترسیم و ترکیب خط ها با هم است ،ولی رسم همین خط بسیار ساده بر کاغذ با هماهنگی چند عامل فیزیکی و ذهنی صورت می پذیرد که عبارتند از : دیدن ، یافتن،اندیشیدن ، تحلیل کردن و انتقال یا اجرا کردن .طراحی همچنین محصول هماهنگی میان چشم ،دست ،ابزار و اندیشه ی هنرمند است .برای آفرینش نمونه ای موفق ،به تمرین مداوم ،مطالعه در طبیعت و ابزارهای مناسب نیاز هست که طراح را در رسیدن به بهترین نتیجه یاری می کند .منظور از اندیشه در این جا یعنی نیروی مشاهده ،انتخاب و انعکاس یک یا چند موضوع بر صفحه ی کاغذ توسط طراح ،البته باید در نظر داشت که فرهنگ ،تفکر و هدف نهایی نیز در شکل گیری اثر نقش دارند .طراحی در کل در دو گروه هنرهای تجسمی و کاربردی به کار گرفته می شود که تعریف و حدود معنای این گروه ها گاهی دچار تغییر می شود ،ولی مهمترین عامل تفکیک آن ها از یکدیگر کاربردی بودن یا صرفا هنری و زیبا بودن آن هاست .منظور از مفید بودن اثر آن است که طرح یا تولید آن در جهت رفع نیازهای اولیه و روزمره ی انسان باشد. این نیازها از تمدنهای اولیه تا جوامع صنعتی پیشرفته ی امروز تفاوت چندانی نکرده است .انسان برای غذا خوردن به ظروفی برای پختن احتیاج دارد، برای آن که گرم و خشک بماند و از گزند جانوران و حشرات موذی در امان باشد به مکانی برای زیستن نیازمند است ،و برای حفاظت از بدن آسیب پذیر خود در برابر گزند آب و هوا و محیط به وسایلی برای دوختن ،بریدن و بافتن منسوجات دارد .تفاوت جوامع از نظر محیط جغرافیایی و فرهنگی تاثیر چندانی در اصل این نیازمندی ندارد .فقط نوع استفاده و تعبیر های ذهنی سازندگان این اشیاء بنا بر فرهنگ های گوناگون در شکل دادن به این نوع آثار تا حدودی موثر است .همین موضوع باعث تنوع در شکل ظاهری آن ها می شود که بازتابی از موقعیت زمانی و مکانی خاص است .طراحی هایی را که به کاربرد محدود می شوند طراحی کاربردی می نامیم که مسلما معادل دقیق و کاملی برای design نیست ،ولی از آن جا که کلمه ی تعریف شده ی دیگری نداریم ، ناچار اصطلاح طراحی کاربردی را برای آن به کار می گیریم .معنای این اصطلاح در گذشته محدود بود ،ولی امروزه به دلیل کاربردهای متفاوت در معنایی وسیع تر از ترسیم به کار می رود .این اصطلاح اکنون با تاکید بر اصول طراحی بر سازماندهی عناصری چون خط ، شکل،بافت،رنگ،و فضا دلالت دارد.این اصول بر حسب ویژگی های هر یک از قالب های هنری کم و بیش تغییر می کنند .با این حال ،تعادل و ریتم و تناسب و هماهنگی را عام ترین اصول طرح می دانند .طراحی کاربردی در واقع به نتیجه ی نهایی هر محصول ،مدل،طرح پژوهشی و مواردی دیگر اطلاق می شود که از مطالعه و بررسی یک موضوع حاصل شده است .در سیر رسیدن به نتیجه ی نهایی ،علاوه بر توجه به مباحث زیبایی شناختی ،باید اصول دیگری ،همچون مدل سازی و طراحی را مد نظر داشت .طراحی کاربردی نوعی طراحی مرحله به مرحله بر پایه ی نیازهای انسانی است و بیشتر به اصول کاربردی ، مانند بررسی و سنجش و محاسبه ی موارد کاربردی طرح نهایی، می پردازد ،دامنه ی طراحی کاربردی بسیار گسترده است و از ترکیب عناصری مانند خط،شکل،رنگ، بافت و فضا بر پایه ی تعادل و تناسب و ریتم و هماهنگی به دست می آید .طراح، مسلما ،برای دستیابی به موارد کاربردی بیشتر و بهتر باید قوانین و مفاهیم سازماندهی بصری طرح را نیز در نظر بگیرد .با سازماندهی ( ترکیب بندی) ، هم می توان به کاربرد راحت تری رسید و کارایی را بیشتر کرد و هم از نظر زیبایی شناسی بر ارزش طراحی افزود .تمام قوانین حاکم بر طراحی کاربردی در طراحی لباس نیز صدق می کند و از آنجا که طراحی کاربردی بر ترکیب بندی استوار است ،باید این عناصر را شناخت و آن را عمیق درک کرد .