بهناز صراف پور طراح ایرانی
بهناز صراف پور در سال ۱۹۸۹ به نیویورک رفت و در دانشکده طراحی پارسونز مشغول به تحصیل شد.او در دوران تحصیل در همین دانشکده توانست جایزه طلای تیمبل را از آن خود کند .او پیش از آنکه خط تولیدخودش را در سال ۲۰۰۱ راه اندازی کند با نام های بزرگ عرصه مد مانند 《 ریچارد تایلر》 ، 《 نارسیسو رودریگز》و 《 ایساک میزراهی 》 همکاری داشت و برای مدتی مدیر طراحی مجموعه های خصوصی برند 《 بارنیز》 در نیویورک بود.
صراف پور اولین مجموعه لباسهای خود را در فوریه ۲۰۰۲ به نمایش گذاشت و تا به حال سه بار نامزد جایزه 《 سواروفسکی CFDA》 برای لباسهای زنانه شده است .در سال ۲۰۰۴ او به مرحله نهایی اولین مسابقه مد 《 CFDA/ووگ 》 راه پیدا کرد .این طراح مطرح ایرانی الاصل از زمان راه اندازی شرکت طراحی خود توانسته است مجموعه هایی را با برندهای معتبر دنیا مانند 《Hawlett- packard》 و 《 Tiffany&co》 و....... تولید کند او همچنین همکاریهایی با برند 《 ارنست سون》 برای تولید جین های بهناز صراف پور توسط ارنست سون ، تولید رژ لب قرمز 《 بهناز》 برای برند 《 لانکوم》 است.
صراف پور که اکنون از نام های شناخته شده عرصه مد در نیویورک محسوب می شود.در سال۲۰۰۸ مجموعه ای از لباسهای ورزشی لوکس و ارگانیک به بازار عرضه کرد و از همان زمان تا کنون استفاده از مواد ارگانیک در مجموعه های خود را ادامه داده است.
این طراح شناخته شده ایرانی در سال ۲۰۱۰ توانست به عنوان فینالیست جایزه ملی طراحی 《 Copper Hewitt》 در 《 کاخ سفید》 نشان افتخار دریافت کند و در سال ۲۰۱۲ نیز جزو هیات داوران این موزه شد .او در سال ۲۰۱۳ برنده بهترین طراح و جایزه ملی طراحی برای طراحی مد شد.
نشریه نقد مد فیکس در مقدمه مصاحبه ای کوتاه که با این طراح ایرانی انجام داده است می نویسد:《 بهناز صراف پور برای طراحی زاده شده است .
استعداد او اول توسط مادر هنرمندش و سپس در دانشکده طراحی پارسونز تقویت شد.》
البته می توان گفت که صراف پور اگر هیچکدام از از حمایت های گفته شه را نداشت نیز باز می توانست به بالاتین درجات عرصه مد برسد.
ایو سن لورن طراح مطرح دنیای مد
این طراح لباس فرانسوی در سن ۱۷ سالگی جایزه اول مسابقه ای بین المللی برای طراحی یک لباس را از آن خود کرد .
در پاریس وی نخستین طرحهای خود را به مدیر مجله ووک نشان داد و پس ازآنکه مدیر مجله برخی طرح های او را به کریستین دیور نشان داد ، دیور او. را بلافاصله به عنوان دستیارش انتخاب کرد . سن لورن در سال ۱۹۵۷ در سن ۲۱ سالگی و به هنگام مرگ دیور طراح اصلی خانه دیور شد. در سال ۱۹۶۲ نام تجاری خود را مستقلا معرفی کرد. او پوشیدن شلوار را توسط زنان ، ( در طرحهای شهری و محلی) باب نمود و با تغییر قواره و ترکیب جامه های مخصوص مردان و تبدیل آن به جامه های زنانه، استاندارد جدیدی برای دنیای طراحی لباس خلق کرد. طراحی کت و شلوارهای رسمی نظیر اسموکینگ ( تاکسیدوی زنانه) برای بانوان ، از جمله ابتکارات و نوآوری های او بود .وی در سال ۲۰۰۲ میلادی خود را بازنشسته کرد و در تاریخ ۱ ژوئن ۲۰۰۸ در خانه اش در شهر پاریس در گذشت .
در قرن نوزدهم میلادی چارلز فردریک ورث با دوختن بر چسب نام خود به لباسهایی که طراحی می کرد زمینه ساز شروع طراحی مد به طور کلی شد . درست پیش از آنکه بزازها مزون های لباس ( خانه های مد) خود را در پاریس بر پا کنند و انبوه خیاط های شناخته نشده دست به خلاقیت بزنند و مدهای عالی که در دادگاههای سلطنتی پوشیده می شدند بر چیده شوند . موفقیت ورث به طوری بود که او به جای اینکه مانند خیاط های دیگر که در گذشته تنها از دستور مشتری پیروی می کردند رفتار کند ، می توانست به مشتریانش دیکته کند چه بپوشند . واژه طراح مد ( به فرانسوی : couturier) در حقیقت اولین بار برای توصیف او ساخته شد . در حالیکه مقوله پوشاک در هر دوره زمانی توسط دانشگاهیان مورد مطالعه و بررسی قرار گرفته است ، تنها خلق پوشاک از سال ۱۸۵۸ به بعد را می توان به طور موثر طراحی لباس در نظر گرفت.
نخستین ابزار ریسندگی در نزدیکی بهشهر در غار کمر بند پیدا شده است.که مربوط به هفت هزار سال پیش از میلاد مسیح است. در ناحیه سه گابی کردستان از درون تابوتهای سفالین محتوی اجساد کودکان ، شواهد باستان شناختی درباره منسوجات مربوط به هزاره پنجم پیش از میلاد ، بدست آمده از سیلک ، آینه ای پیدا شده است که رشته هایی از کتان روی آن دیده می شود . همچنین در کهن ترین بخش شهر شوش ، سوزنی سوراخ دار یافت شده است. افزون بر آن دو سر نیزه نیز پیدا شده که از نقوش پارچه هایی پوشیده شده بودند که متعلق به دو هزار و پانصد تا سه هزار پیش از میلاد هستند .شاید جالب باشد که اسکندر مقدونی هنگامی که ایران را فتح کرده بود ، لباس ایرانی می پوشید.
کت و شلوار
ایرانیان نخستین کسانی بودند که کت آستین دار و شلوار می پوشیدند. مردمان دیگر تمدنها چون آشوریان ، بابلیان و یونانیان شلوار نمی پوشیدند، حتی یونانیان به ایرانیان به دلیل پوشیدن شلوار کنایه می زدند تا جایی که اسکندر علی رغم پوشیدن لباس ایرانی ، از پوشیدن شلوار امتناع می کرد.علاوه بر نقش و نگارهای بدست آمده ، در آثار تاریخ نگاران یونانی چون هرودوت هم این نوآوری ایرانیان بازتاب یافته است.