خلاقیت در طراحی لباس با تکنیک آبرنگ

Shirazart.blog.ir

زهیر مراد ( zuhair murad) , طراح لباس

زهیر مراد ، طراح شناخته شده بیروتی است که طرفداران بسیاری را در جهان دارد. او پس از اتمام تحصیلات دبیرستان خود در بیروت به فرانسه رفت و در رشته طراحی لباس تحصیل کرد .در سال ۱۹۹۵ زهیر مراد توانست فروشگاه های برند خود را در بیروت راه اندازی کند. تیلور سوییفت ، جنیفر لوپز، شکیرا، کریستینا آگولرا ، کتی پری ، کری آندر وود و همچنین پرنسس عربستان صعودی نیز از طرفداران پروپاقرص آثار مراد هستند.

Shirazart.blog.ir

لوگو برند شما نیست .هویتتان هم نیست.

لوگو برند شما نیست .هویتتان هم نیست .طراحی لوگو ، طراحی هویت و برند سازی هر کدام وظیفه ای بر عهده دارند که همگی در کنار هم تصویری از تجارت یا محصول را در ذهن شکل می دهند .

برند چیست ؟ تاثیر عاطفی سازمانی که به عنوان یک کل واحد درک می شود .

هویت چیست؟ جنبه های تصویری ‌که بخشی از کل برند را تشکیل می دهد .

لوگو چیست؟ آنچه که از طریق نشانه یا آیکون ، تجارتی را به ساده ترین شکل می شناساند .

چطوری سایز خود را برای خرید کفش و صندل ها بهتر تشخیص بدهید؟

تعیین سایز پا 

روی برگه سفید بایستید ، نوک پا و پشت پایتان را خطی بکشید و فاصله دو خط را اندازه بگیرید.

 23-23.5 سانت= سایز 37

24-24.5 سانت= سایز 38

25-25.5سانت= سایز 39

26-26.5سانت= سایز40

سعی کنید این کار را با دقت انجام دهید زیرا همانطور که ملاحظه می کنید اختلاف هر سایز پا یک سانت می باشد .

جالب است بدانید اگر نخواستید کفشی که میخواهید بخرید را برای امتحان به پا کنید کف پا برابر است با از آرنج دست تا مچ دست.

زینب جهانشاه اولین طراح مد ایرانی

زینب جهانشاه در سال ۱۳۲۱ به همراه همسرش که یکی از افسران نظام بود به ایران بازگشت .او در بدو ورود به ایران ، اقدام به افتتاح یک لباس فروشی و خیاط خانه در خیابان امیریه شهر تهران کرد و در مدت سه ماه موفق شد نود دست لباس زنانه برای هنگام صبح ، عصر و شب ، تولید کند و با پوشاندن به تن مانکن ها و دختر ها ، آنها را در معرض مشاهده پانزده تن از زنان از فرنگ برگشته قرار دهد که با مد روز اروپا آشنا بودند .

مد لباس جهانشاه ، آمیزه ای از مدهای غربی و دید شخصی اش بود او برای تمام لباسهای ایرانی ، از روی فصول یا گل ها نام انتخاب کرده بود .جنس لباس ها اغلب از مخمل و لمه بود ‌. مدل پالتوها و آستین ها آزاد و یقه ها بسته بودند‌. کت ها و دامن ها نیز مناسب با اعتقادات دینی زنان ایرانی طراحی شده بود و پیراهن های شب به سبک دکلته طراحی شده بودند و روی آنها منجوق و پولک دوزی شده بود .به جلوی این لباس ها قسمتی اضافه می شد که به تن بایستند .کفش ها هم نوک گرد و بی پاشنه و باریک طراحی شده بود .در میان مدل های لباس ، از پالتوی پوست و کلاه به علت گرانی پوست و عدم امکان فروش خبری نبود . از سوی دیگر جهان شاه کلاه دوز خوبی هم سراغ نداشت تا طرح هایش را به او سفارش دهد . در عوض کیف های مدل " موت" که هر دو دست در داخل آن قرار می گرفت به نمایش گذاشته شده بود .رنگ هایی که در مدل ها استفاده شده بود بیشتر سیاه و قهوه ای بود. 

البته جهان شاه در نمایش مدل های خود به بازدید کنندگان با مشکلاتی هم روبرو بود از جمله روش راه رفتن و ایستادن مانکن ها و سادگی و بی آرایشی گیسوانشان ، به ویژه در مورد آخر ، آرایشگاههای خاصی برای این کار در ایران وجود نداشت .با این حال زنانی که وصف نمایش خیره کننده جهانشاه را شنیده بودند استقبال زیادی از جادوی مد او  کردند و کار او رونق فراوانی گرفت . 

این زنان پس از ده سال از افتتاح مغازه ی لباس فروشی و خیاط خانه خود به فکر استفاده از مدل لباس های قدیمی در کار خود افتادند و با الهام از موزه مردم شناسی مانتویی را طراحی کرد که شبیه ردای مردان قدیمی بود و آستین های گشادی داشت که با استقبال فراوانی روبرو شد .او تا سال ۱۳۷۴ خورشیدی به کار خیاطی و مد سازی ادامه داد، وی شروع کننده راهی شد که ابتدا توسط فرزندش و سپس دیگران ادامه یافت .

 Shirazart.blog.irزینب جهانشاه اولین طراح مد ایرانی خیاط خانه زینب جهانشاه

تاریخچه بافت پارچه در ایران

به گفته محققان پیشینه بافت پارچه در ایران به هزاره ها پیش از میلاد می رسد .نمونه های قدیمی بسیاری نیز در کاوش ها به دست آمده است.برای مثال در طبقات زیرین گنج دره که قدمتش به هزاره دهم پیش از میلاد می رسد آثاری از الیاف طبیعی یافت شده است که به دو دسته یک تبر سنگی پیچیده شده بود و یا نخستین شواهد باستان شناختی درباره منسوجات ایران مربوط به هزاره پنجم پیش از میلاد است که در ناحیه سه گابی کردستان از درون تابوت های سفالین محتوی اجساد کودکان به دست آمده است .همچنین در میان آثار کشف شده از تپه سیلک ، آینه ای یافت شده است که رشته هایی از کتان روی سطح آن دیده می شود .در شوش نیز از لایه های متعلق به ۳۵۰۰ تا ۳۰۰۰ پیش از میلاد ، دو سر نیزه پیدا شده که از نقوش پارچه هایی پوشیده شده بودند .

نقوش مهرهای متعلق به این دوران نیز که پیکره های انسانی بر آن حک شده ، نشان می دهد که این افراد جامعه به تن داشته اند .به جز مهر ها ، نقوش که بر فرش ها و گلیم های قدیمی نظیر فرش معروف پازیریک بافته شده ، آدمیانی را تصویر کرده است که لباس هایی همانند دامن های قدیمی پوشیده اند ، نقش های این فرش در شناخت سیر بافندگی دوره هخامنشیبسیار حائز اهمیت است .همان طور که نقش بر جسته های تخت جمشید از دیگر منابع بررسی سیر بافندگی به شمار می آیند .

سلسله های مختلف نیز در سیر و تحول امر بافندگی نقش های متفاوتی داشته اند .پارتیان در زمان استیلای خود ، نساجان قابلی داشته اند و منسوجات پشمی و کتان را بسیار عالی می بافتند .آنها بعد ها با وارد کردن ابریشم چینی ، بافت این پارچه را نیز آموختند ، می گویند این روش را جزو اسرار حفظ کردند و جزو صادر کنندگان این پارچه بودند .

از دوره ساسانی نیز پارچه های ابریشمی بسیاری باقی مانده که نشان از تولید انبوه این بافته ها دارد ‌.در مهمترین و بزرگترین کارگاههای حریر بافی در زمان ساسانیان خوزستان ، به ویژه شهرهای شوش ، شوشتر و جندی شاپور قرار داشتند .علاوه بر خوزستان در خراسان ، طررستان ، گرگان، آذربایجان و فارس نیز پارچه بافی رونق فراوانی داشته اند.

از دیگر شهرهای معروف این دوران می توان به ری هم اشاره کرد ، بافندگان این شهر در بافت نوعی پارچه ابریشمی معروف به " دورو" تبحر بسیاری داشته اند. ری چه در زمان ساسانیان و چه پس از اسلام تا حمله مغول ها از مراکز عمده تولید ابریشم بوده است.در دوره سلجوقی نیز بافت پارچه ابریشمی مرسوم بود که با تغییر نور ، تغییر رنگ می داد و به پارچه رنگ و نیم رنگ شهرت داشت .در مورد تزئین پارچه در این دوران و ابتدای ورود اسلام به ایران هم باید گفت ، متاثر از سبک های ساسانی بوده است .اما به تدریج طرح های اسلیمی و نقوش پیچیده و نیز تصویر صحنه های عاشقانه و رزمی اقتباس شده از داستان های ایرانی جای خود را در این صنعت باز می کنند .

یکی از معروفترین پارچه های این دوره ، طراز نام دارد .طراز به پارچه هایی اطلاق می شود حاشیه ای کتیبه دار داشت . در زمان خلافت امویان و عباسیان پارچه های طراز اهمیت ویژه ای داشت ، به طوری که کارگاه های بافت این پارچه در جوار قصر خلفا دایر می شد .بر این پارچه ها نام و نشانه های ویژه خلفا را می نوشتند ، می گویند از اهمیت این پارچه ها نام و نشانه های ویژه خلفا را می نوشتند ، می گویند از اهمیت این پارچه به اندازه ضرب سکه با خواندن خطبه بوده است و از علامت های خلع ید این بوده که نام خلیفه ای را روی طراز ننویسند .قطعه طرازی در موزه مترو پلیتن نگهداری می شود که کتابت آن گلدوزی شده و سال ۲۶۶ هجری در شهر نیشابور بافته شده است.

با استیلای مغول ها بر ایران ، دوران رکودی را در تمامی زمینه های فرهنگی ، هنری ، اقتصادی و ......شاهد هستیم .هنر پارچه بافی نیز از این قاعده مستثنی نیست. چنان که مراکز و شهر های مهم پارچه بافی ، با حمله مغول ها رو به ویرانی گذاشتند .اما با قدرت رسیدن غازان خان و تدبیر های رشید الدین فضل الله وزیر او ، زمینه های فعال شدن کانون های هنری فراهم شد .در این زمان ابریشم به عنوان یکی از اقلام صادراتی ایران در آمد .حتی معروف است الجایتو پس از فتح گیلان به جای مالیات از امرای شهر، ابریشم می گیرد . بعد از این در زمان تیموریان علاوه بر خراسان بزرگ که بیشتر هم در زمینه بافت پارچه شهرت داشت ، شهرهای یزد، کاشان، کرمان و تبریز هم در این زمینه بسیار فعال شدند ، به طوری که محصولات خود را به سایر نقاط صادر می کردند .از نمونه های پارچه این دوران تعداد اندکی شناسایی شده است.

اما در زمینه هنر بافت پارچه، باید قرون نهم و دهم هجری را عصر طلایی این هنر نامید .در این دوره شهر های بسیاری به بافت خاص یک پارچه شهرت داشتند .برای نمونه اصفهان مرکز تولید پارچه های زربافت و قلمکار بود، یا در کاشان انواع پارچه های مخمل و ابریشم بافته می شد .گفته می شود تنها در یکی از حومه های شهر کاشان به نام هارون ، هزار نفر کارگر ابریشم باف مشغول کار بوده اند .از مشخصه های پارچه های این دوره می توان به همکاری نزدیک نقاشان و نساجان اشاره کرد .در واقع بسیاری از طراحان پارچه از نقاشان به نام روزگار بودند .پارچه ای در موزه دوران اسلامی موزه ملی نگهداری می شود که نقش آن به سبک اصفهان است و تایید کننده این ادعا ، در این دوره همچنین زری بافی که پیشینه ای کهن در بافت پارچه دارد ، از نظر نقش و نگار به اوج زیبایی خود می رسد.

در دوران قاجار هم سیر پیشرفت بافت پارچه را شاهد هستیم ، البته نه در حد و اندازه عصر صفوی و تیموری .اما از همین دوران است که ورود پارچه های خارجی رونق می گیرد ، فاستونی و ساتن از جمله پارچه هایی هستند که استفاه از آنها در این برهه متداول می شود حتی معروف است امیر کبیر در زمان صدارت خود خرید پارچه اای خارجی را تقبیح کرده و از مردم می خواهد از پارچه های داخلی استفاده کنند ، از همین رو پارچه ترمه ای که در آن زمان بافته می شده ، به شال امیری معروف می شود و......

شاید به جرات بتوان شروع سیر قهقرایی بافت پارچه درایران را ورود اجناس خارجی در عصر پهلوی مربوط دانست.یعنی دورانی که ورود انبوه لباس های حاضری خارجی باب می شود ، البته در این دوران هم شاهد قدم هایی در جهت حمایت از پارچه های داخلی هستیم ، اما متاسفانه هیچ کدام چندان مثمر ثمر واقع نمی شوند و این قصد با فراز و نشیب هایی ادامه پیدا می کند تا امروز......

حال شما هم با ما هم عقیده شدید که پارچه های مهجور امروزی ، روزی برای خود شهرت آفاق بوده است .

منبع : تاریخ بافت پارچه در ایران 

زهره روح فر

Shirazart.blog.ir

کلاه سواران ایرانی که یونانیها آن را تیارا می خواندند .

این کلاه به صورتی که در نگاره های تخت جمشید دیده می شود در میان خلقهای مختلف شاهنشاهی ایران اندکی متفاوت است.با این کلاه سر و صورت از آب و هوای بد مانند طوفان ، برف، شن و یا باران در امان بود .و برای پوشانیدن دهان و بینی از دو انتهای کلاه استفاده می شد .زنان نیز به هنگام قربانی و در مراسم آیینی از این نوع کلاه استفاده می کردند .تا نفس آنان با آتش در تماس مستقیم نباشد .

استرابون می گوید : " مقابل آتش، نگه می دارند و کلاهی نمدی بر سر دارند و گونه هایشان را می پوشاند ، آن کلاه آنقدر گشاد است که لبهایشان را می گیرد.

طراحی لباس دوره صفویه ، طراح، زهرا جوکار

اولین طراح مد ایرانی- اروپایی

مد روز در سبک اروپایی اواخر دوره قاجار به ایران آمد در زمان سلطنت ناصرالدین شاه به واسطه نفوذ دخترش تاج السلطنه که تحصیل کرده بود و از آزادی زنان ایرانی پشتیبانی می کرد، این مساله تسهیل شد.به طوری که می توان تاج السلطنه را اولین طراح مد لباسهای ایرانی - اروپایی دانست.او در خاطراتش از لباسهایی سخن به میان آورد ، در سبک و رنگهای روشن تجلی اروپاییها بود.همچنین حدود سال ۱۹۰۰ با لباس اروپایی تنگ چسبان پارچه ای و گیسوان پوشانده نشده اش مدل نقاشی شد .

اولین چرخ خیاطی چه زمانی به ایران آورده شد ؟

اولین چرخ خیاطی که به ایران آورده شد در دوره قاجار توسط مظفرالدین شاه از فرنگ آورده شد.

شغل خیاطی از پیشه های قدیمی در تهران و روزگار قاجار بود که تعداد بسیاری از افراد به این پیشه روی آورده بودند. خیاط به کسانی گفته می شد که در کار دوخت و دوز البسه  زنانه و مردانه دست داشتند و در دارالخلافه به سه صورت انجام می شد : 

۱- دوزندگان رسمی که دکان و تشکیلاتی داشتند و لباس ها را طبق الگو می دوختند و مشتریان آن اعیان ، اشراف ، رجال، پسر حاجی ها و فکلی نماها بودند . 

۲) خیاطان بازاری که محل شان در بازار دوخته فروشی ها ( سرای امیر) بود که البسه بازی تهیه می کردند و در اختیار مردم می گذاشتند. این لباس ها به نسبت ارزان تر بود و هر کسی به بازار می رفت ، هر لباسی را که اندازه اش بود با قیمت نا چیزی می خرید .

۳) زن های خانه دار که خیاطی بلد بودند و برای اهل خانه خود لباس می دوختند ، اضافه وقتشان را به دوختن لباسهای اشخاص غریبه اختصاص می دادند .در هر صورت خیاطی ، کاری سخت به شمار می آمد که در قبال کار زیاد ، دستمزد اندکی دریافت می شد و در آن ایام کمتر خیاطی را می شد پیدا کرد که دارای قیافه ای بشاش باشد .چه کسی که با چرخ کار می کرد و چه آنکه چرخی نداشت .

خیاطان به تلافی اجرت کم شان ، حیله های مختلفی را به کار می بردند از آن جمله که عده ای از آنها ابتدا پارچه مشتری را قیچی می زدند و آن هنگام هر چقدر که زورشان می رسید اجرتش را دریافت می کردند و مشتری را گیر می انداختند و یکی دیگر آنکه از مشتری پارچه زیادی مانند یک توپ پارچه می خواستند که با این کار از پارچه های مردم سرقت می کردند . گر چه اولین چرخ خیاطی در ایران توسط مظفرالدین شاه از سفر فرنگ آورده شد اما سالها طول کشید تا این اختراع جدید جای دوخت و دوز به روش سنتی را گرفت و فراگیر شد .

" بارتلمی تیمونیه" فرانسوی را اولین کسی می دانند که در سال 1830 چرخ خیاطی را اختراع کرد. در آن زمان دوزندگان هموطن او که خیال می کردند با این اختراع جدید کار و کاسبی آنها کساد خواهد شد شبانه به خانه او ریخته و اختراع او را آتش زدند .اما ایده ساخت ماشین دوزندگی چیزی نبود که از ذهن ها برود .

سالها بعد در 1845 میلادی بار دیگر ماشین های دوخت و دوز این بار در آمریکا توسط دو مخترع با نام " آیزاک سینگر" و " الیاس هاو " که هر یک مدعی بود زودتر به این اختراع رسیده است به ثبت رسید ؛ این بار چرخ خیاطی که شبیه مدل های امروزی بود به سرعت همه گیر و در همه جای جهان به کار گرفته شد.

با این حال ورود چرخ خیاطی به ایران که سرعت و کیفیت کار خیاطی را چند برابر می کرد تا زمان مظفرالدین شاه و سفر او به فرنگ صورت نگرفت ؛ حتی پس از اینکه شاه این اختراع فرنگی را به همراه یک خیاط قفقازی به تهران اورد تا لباس درباریان توسط آن دوخته شود هم مردم با این باور که پارچه با چرخ خیاطی جویده می شود و دوام آن کم می شود ، چندان استقبالی از آن نکردند اما سهولت و سرعت باعث شد چرخ خیاطی جای خود را در زندگی ایرانی باز کند تا آنجا که به یکی از وسایل منزل و اقلام جهیزیه دختران دم بخت تبدیل شد . تهرانی ها در ابتدا نسبت به این ابزار فرنگی روی خوش نشان ندادند چرا که بر این باور بودند این وسیله ساخت فرنگستان است و دوختن لباس با آن جایز نیست و پارچه نجس می شود و اینکه دندانه های چرخ خیاطی باعث جویده و بی دوام شدن پارچه می شود .

چرخ خیاطی های گلدفینگر شامل دو دسته بودند .نخست مشتریانی که باهوش بوده و به راحتی کار با چرخ را یاد می گرفتند و مشتاقانه چرخ خیاطی را می خریدند و عده ای نیز افراد بی استعداد و بی حوصله ای بودند که نیمه کاره آموزش را رها می کردند و سراغ همان نخ و سوزن می رفتند . بعد از گذشت چند سال، به تدریج چرخ خیاطی توانست در میان وسائل منزل جای خود را پیدا کند و زن ها به دلیل خودنمایی و چشم و هم چشمی از عمده ترین خریداران این وسیله بودند که کنار اتاق مهمانخانه چرخ را روی میزی قرار می دادند و رویش را با رو چرخی می پوشاندند و به دیگران فخر می فروختند .

بعد از مدتی نیز از وسایل پر اسم و آوازه جهزیه دختران شد تا آنجا که برای فرستادن جهیزیه به خانه شوهر ، چرخ خیاطی در طبقه دوم و پشت سر آیینه و چراغ قرار می گرفت .دسته دوم خریداران این ابزار فرنگی ، مردان خیاط بودند .اما در اوایل کارشان مشتریان برای لباسهای دوخته شده با چرخ ، نسبت به لباسهایی که با نخ و سوزن دوخته می شد مزد کمتری می پرداختند چرا که اعتقادشان بر این بود که دوختن لباس با چرخ نصف روز تمام می شود و در نتیجه خیاط باید پول کمتری دریافت کند.